Geliştiren Anne Baba Olmak

Anne karnında; dünyaya gelmeden önce fiziksel gelişimini tamamlayan bir bebek. Dünyada ise; bebeğin doğumu için kimi zaman heyecanlı kimi zaman da ebeveynliğe dair korku ve endişeli bekleyişe sahip olan anne ve baba. Bebeğin doğumu ile birlikte değişen roller… Artık karı-koca olmanın yanısıra anne-baba da olan bir çift.

Ebeveynlerin belki de anne-baba olduktan sonra en çok çaba gösterdikleri; en iyi ebeveyn olma, her şeyi doğru şekilde yapma, mükemmeli olma gayeleridir. Önemli olanın yeterince iyi olmak olduğu, elinden geleni yapmış olmak olduğu, geliştiren anne baba olmak olduğu unutulur.

Peki nedir bu geliştiren anne baba olmak?

En önemli nokta olarak çocuğun bir birey olduğunu unutmamak diyebiliriz. Ebeveynlerin çoğu zaman çocuğuna destek olma, onun için olmayı oldurma çabası vardır. Ancak bir çocuğun gelişim basamaklarını doğru sırayla çıkabilmesi, yetişkin olma yolunda kendi var olma deneyimini yaşaması gerekir. Ebeveynlerinin kendi yaşamında kendi olarak var olma gücünü çocuğuna verebilmesi önemlidir.

Her çocuk anne babası için biriciktir ve özeldir. Ancak ebeveynlerinin kendi çocuklarını diğerlerinden daha özel veya daha eşsiz görmesi değil; kendi içinde özel ve eşsiz yanlarının vurgulanmasıdır. Ebeveynlerinin çocuklarını güçlü yanlarının olduğu gibi desteklenmesi gereken yanlarının da olduğunu kabul etmesi; çocuklarının varolan potansiyellerinin daha üste çıkmasına yardımcı olur.

Bir çocuk yetiştirme, çocuğun bilgi, beceri ve deneyim kazanması sadece tek taraflı çocukla olacak bir süreç değildir. Ebeveyn ve çocuğun karşılıklı emek vermesi ve zaman harcamasıyla mümkündür. Hem çocuğun hem de ebeveynlerinin gelişim için bilgi edinme merakına sahip olması ve kendi sorumluluklarının bilincinde olması gelişimin önemli basamaklarındandır.

Anne babaların çoğu zaman temel amaçlarından biri de kendi ayakları üzerinde durabilen çocuklar yetiştirmektir. Öz güvenli ve kendi ayakları üzerinde durabilen çocuklar yetiştirmek için ebeveynler çocuklarına sınırların olduğu ve sevginin net olarak paylaşıldığı bir ev ortamı sağlamalıdır.Geliştiren anne babalar çocuklarını hem birey olarak geliştiriyor hem de aidiyet duygusu kazanmalarına yardımcı oluyor. Anne babaların benimsedikleri ebeveyn tutumu sınır ve kuralların varlığından ziyade daha çok baskı üzerine kurulu olduğunda ise çocuğun kendisini bir birey olarak görememesi veya aidiyet duygusunu hissedememesi kaçınılmazdır. Çocuğa kendinin o aile için önemli olduğu, sevildiği, ihtiyaç duyduğu anlarda destek olmak için yanında olacağı mesajını ebeveynleri tarafından verilmesi aidiyet duygusunu hissetmesine yardımcı olur. Çocuklarının sorunlarını çözen bir anne-babalar yerine, çocuklarıyla sürekli iletişim halinde olup çocuklarının yaşadığı sorunlar karşısında çözmesi için gerektiği kadar destek olan ve çocuğunun sorunlarını çözebilme deneyimi yaşaması için alan açan ebeveynler geliştiren anne baba kavramını yansıtır. Çocuk her zaman karşılaştığı sorunları rahatlıkla çözemeyecek hatta bazen çözüm yolu başarısızlıkla sonuçlanacak. Bu yüzden zorlanmalar veya başarısızlıklar önce anne baba tarafından kabul edilmeli ki çocuk başarısız olmaktan korkmayıp yeni deneyimler kazanmak, çaba göstermek veya başar heyecanını yaşamak için adım atma cesareti gösterebilsin.

Özetle geliştiren anne baba çocuklarının kendi olmasına olanak sağlayan ve bu kendi olma yolculuğunda onun yanında olup sürece tanık olmaktır. Geliştiren anne baba olmak; aile bireyleri olarak sorumluluklarını bilen, kendi doğrularının farkında olan, kolay olandansa anlamlı ve uygun olanı seçendir. Her zaman her şeyi bilen değil öğrenen, öğrenmeye hevesli olan ve en önemlisi çocuğunun öğrenme yolunda ona eşlik edendir. Sınır ve kurallar içerisinde çocuğunun bir birey olduğunu hatırlayan, duygu ve düşüncelere önem veren ve bunlar üzerine sık sık paylaşımda bulunan anne baba; çocuğunu ve kendini geliştirmenin en önemli adımını atmaktadır.